Otuleni w draperie, czyli moda starożytnej Grecji i Rzymu

Przekazała następnym wiekom starożytność mnóstwo wspaniałych wzorów, idei i wartości. Od demokracji, poprzez sztukę, kulturę słowa, filozofię i modę, w której dominował skromny strój i piękne dodatki. Greckie i rzymskie ubrania były dawniej proste, choć bogaci patrycjusze nosili stroje przetykane złotem i jedwabiem. Pozostali obywatele ubierali się już w lekkie wełniane tkaniny, komponowane z odpowiednio upiętych i udrapowanych szerokich pasów materiału, czasem zszywanych na ramionach lub z boku. Materie te, narzucone na nagie ciało, poprzez miękkość fałd, rzeźbiły figury kobiet i mężczyzn. Panie podkreślały biust złotym paskiem, wdzięcznie upiętym tuż pod piersiami. Białe, odsłaniające ramiona tuniki, rozcięte z boku aż do linii bioder, nadawały postaciom wdzięku i zmysłowości. Robione początkowo z szarobiałej tkaniny, nabrały z czasem blasku i delikatności. Zaczęto je później farbować na kolor srebra, ametystu, jasnej zieleni oraz w ostre barwy, na przykład purpury.

Aby przełamać biel materiału i zaznaczyć symetrię ciała, używano dodatków, które jednocześnie miały podkreślić rysy, wymodelować figurę i nadać całości wrażenia przepychu. Do podtrzymania stroju służyły paski, zakończone wykonaną z metalu lub z kości prostokątną klamrą. W powszechnym użyciu były też, podobne do agrafek zapinki, nazywane fibulami oraz inne szpile. Spinano nimi odzież a kobiety zdobiły także włosy. Zapinki robiono zazwyczaj ze złota, srebra i brązu. Miały one zakończenia w formie dekoracyjnej główki z kryształu, ametystu lub kości słoniowej. Dekorowano je głównie ornamentami figurowymi. W starożytności znano już guziki. Robiono je z metalu, gliny, kamieni oraz kości słoniowej i ładnie zdobiono.

Wyróżniały się w tym delikatnym modelu starożytnej elegancji buty. Kobiety nosiły obuwie w kolorze czerwonym lub białym, mężczyźni wkładali buty czarne, żółte lub brązowe. Początkowo skromne i proste, pod koniec epoki klasycznej oraz w okresie hellenistycznym były bardzo wyraziste. Malowane lub wyszywane oraz inkrustowane złotem i drogimi kamieniami, noszono zazwyczaj przymocowane do stopy rzemieniem albo złoconymi płytkami. Były to głównie skórzane sandały, wsparte na podeszwie z korka, drewna lub układanej warstwami skóry. Rzymianie nosili sandały na obcasach. W użyciu były ponadto, sięgające do kostek lub zakrywające kostkę buty kryte, o zadartych, zaokrąglonych lub spiczastych noskach, które wiązano rzemieniem.

Ważnym dodatkiem do stroju hellenistycznej damy był parasol, używany głównie do ochrony przed słonecznymi promieniami. Miał on kształt koła, z rozpiętą pod spodem na specjalnych prętach tkaniną, którą przytrzymywały sznurki. Przed upałem chroniły też wachlarze, uformowane zazwyczaj w kształt ozdobnego liścia. Malowano je na biało, niebiesko oraz czerwono i wykańczano złotym paskiem. Warto w tym miejscu dodać, że formę harmonijki nadali temu atrybutowi kobiecej zalotności, dopiero w XV wieku Koreańczycy. W czasach starożytnych pojawiły się na Krecie torby. Robiono je ze skóry lub innego materiału, a noszono na ramieniu lub przy talii.

Starożytnym kobietom dodawała blasku i urody piękna biżuteria. Nosiły panie wykonane ze złota, srebra, kości, bursztynu, ołowiu, fajansu i drogich kamieni piękne naszyjniki, kolczyki, pierścionki oraz bransoletki. Modne były kamee, czyli medaliony z umieszczonym pośrodku kamieniem. Dla ochrony przed wszelkim złem noszono też przeróżne amulety, najczęściej z cennych kamieni. Charakterystyczną ozdobą Rzymianek i Greczynek były przepiękne bransolety, wykonane z drogocennych metali i kamieni, noszone na nadgarstku, przedramieniu i na nodze powyżej kostki. Lubiły panie też ozdabiane emalią i drogimi kamykami metalowe kolczyki. Uwielbiały wręcz ozdoby z pereł, które wpinały nawet we włosy. Biżuterię nosili również mężczyźni.

Z prostym strojem Greczynek i Rzymianek kontrastowały wykwintne fryzury. Modne były na przykład loki, plecione wokół głowy warkocze oraz wymodelowane różnorodnie koki i ozdobne korony z włosów. Kiedy w epoce cesarstwa nastała moda na jasne włosy, zakładano peruki albo włosy rozjaśniano. Zdobiono ponadto fryzury opaskami, siatkami, wstęgami i wpinano piękne ozdoby. Greczynki przykrywały głowy skrajem płaszcza albo oplatały je turbanem wiązanym z chustki. Przewiązywały też głowy ozdobną, szeroką wstęgą i nosiły długie, powiewne welony. W użyciu były też w starożytności kapelusze – z szerokim rondem lub małe spiczaste. Rzymskie mężatki okrywały głowy szalem, tzw. pallą. Wytworną ozdobą głowy były diademy. Robiono je z metali szlachetnych, brązu i szkła, i zdobiono emalią, filigranem oraz pięknymi kamieniami.

Na podst.: Grześczak I., Od stóp do głów. „ Wiedza i Życie” 1995 nr 12, s. 14-16.

Prawa autorskie

Wszelkie materiały (w szczególności: artykuły, opowiadania, eseje, wywiady, zdjęcia) zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, jest zabronione.

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*


Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.